Stolt fortalde eg til både foreldre og kjærast at første tekst skulle trykkast allereie laurdag. Dei hadde mildt sagt ulike forventningar. Medan mamma allereie dag to hadde tråla framsida på leit, foreslo kjærasten «skal du skrive dødsannonse?»
Kanskje veit eg heller ikkje sjølv heilt kva eg har sagt ja til. Hadde du spurt åtte år gamle meg om kva eg skulle bli, ville svaret vore oppfinnar. Eller jobben alle born drøymde om; å stå bakpå bosbilen. Kreativitet og action var stikkord den gongen, og tolv år seinare er eg på jakt etter det same her i Førde.
Av dei fem nytilflytta praktiantane er eg den med kortast bakgrunn, men med lengst bein. I mangel på mastergradar, kvisskunnskap og journalisterfaring, håpar eg i det minste dei lange beina kan gje meg eit lite forsprang i kappløpet om fylket sine saftigaste saker.
Av Ida Johanne Aadland